Welkom bij de eerste blogpost op onze site. Vanaf nu zullen we proberen er elke week een te posten. We leven in de Covid-jaren. Mensen stierven eraan, samenlevingen worden verscheurd, mensen voelen zich eenzaam en er is een groeiende behoefte aan spirituele hulp in ons leven. Zodra deze periode ten einde loopt, lopen de kerken waarschijnlijk weer vol. Het contrast hiermee is de manier waarop we deze periode doorstaan. We bidden om verlichting van deze last, maar we vergeten waarom de wereld in de eerste plaats in deze situatie verkeert …
De mens is onverschillig voor God geworden.
Kent u het verhaal van de profeet Jona die door God naar de stad Nineve werd gestuurd om de mensen daar te vertellen dat men zich de toorn van God op de hals had door het hemelschreiend kwaad wat aldaar geschiedde? Om een lang verhaal kort te maken kwam Jona uiteindelijk in Nineve en hij vertelde de mensen het slechte nieuws. Zodra de koning van Nineve lucht kreeg van hetgeen Jona vertelde ondernam hij actie. Hijzelf trok rouwkleren aan en ging in de as zitten. Het hele volk moest gaan vasten, inclusief het vee. Op deze manier moest men berouw betonen aan God terwijl er gebeden werd tot God om genade. Die genade kreeg men van God. De rest van dit verhaal is op dit moment van minder belang.
In Ezechiël 28 kunnen we lezen wat God vindt van de koning van Tyrus en het volk van Sidom. Het kwaad is namelijk in hen aangetroffen. Dat kwaad komt voort uit de wereldhandel welke men bedrijft en alles wat daarmee te maken heeft. De straf van God is verder ook opmerkelijk. God straft hen middels epidemieën. Verder staat er geschreven dat er een dodelijk leger door de straten zal trekken…
Nemen we deze twee verhalen in acht, dan zouden we kunnen verwachten dat in deze tijd van wereldhandel, de vernieling van Gods schepping en de Covid epidemie hier of daar wel een Christen zou opstaan om hier wat over te zeggen. Niets is echter minder waar. Het liefst ziet men dat de epidemie zo snel mogelijk voorbij is zodat men weer verder kan gaan met dat waar men mee bezig was. Kort gezegd wil men zo snel mogelijk weer in een vliegtuig stappen teneinde de plasticmassa in de wereldzeeën tot smelten te brengen, of woorden van gelijke strekking.
Die onverschilligheid is overigens een teken van de eindtijd zoals die in de Bijbel wordt omschreven. Ook in de tijd van Noah ging het volk gewoon door met eten, drinken en trouwen (één vlees worden) tot dat het te laat was.
Of we nu in de eindtijd zitten, daar kan ik niks over vertellen simpelweg omdat ik dat niet weet.
De onverschilligheid merk ik echter wel op indien ik mensen iets vertellen wil over de wedergeboorte en de werking van de Heilige Geest die daarmee gepaard gaat. Een fenomeen dat zo’n beetje de kern van het geloof in God de Vader is, wordt aan de kant geschoven alsof het om een leeg limonadeblikje gaat dat op het trottoir ligt. Daar bukken we niet meer voor en we trappen het opzij.
Ik vraag mijzelf af waarom mensen de Bijbel überhaupt nog lezen, vooral zij die daar prat op gaan…
Geef een reactie